«Είμαστε ό,τι τρώμε».

 Η ρήση αυτή έχει ειπωθεί από πολλούς και μεγάλους γιατρούς. Σημαίνει πως η εμφάνισή μας και η υγεία μας είναι συνάρτηση του τι τρώμε. Το σωματικό μας βάρος δείχνει την ποσότητα του φαγητού που τρώμε και η όποια ασθένεια δείχνει την ποιότητα των τροφών που παίρνουμε. Η κυριότερη αιτία κάθε αρρώστιας είναι η ανθυγιεινή διατροφή, επειδή αυτή κάνει το αίμα μας ακάθαρτο. Το αίμα μας τροφοδοτεί με οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες όλα τα κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανα του σώματός μας. Όλα αυτά, όταν το αίμα μας είναι ακάθαρτο, δηλητηριάζονται από τις ακάθαρτες τοξίνες. Οι τοξίνες που εισάγονται στον οργανισμό μας από τις ζωικές τροφές, κυρίως και τα παράγωγά τους, με το αίμα πηγαίνει σε όλο το σώμα μας. Το συκώτι με τη χολή του καταστρέφει τις τοξίνες. Όταν όμως είναι πολλές, εξαντλείται. Τότε αναλαμβάνουν να βοηθήσουν τα νεφρά και οι ενδοκρινείς αδένες, αν και δεν είναι αυτή η δουλειά τους. Αν οι τοξίνες είναι περισσότερες από όσες μπορεί να αντέξει ο οργανισμός, τότε δημιουργεί πυρετό, για να τις κάψει. Αν η υπερβολική λήψη τοξινών συνεχίζεται για μεγάλο διάστημα, τότε ο οργανισμός, που δεν έχει τρόπο να τις αποβάλλει, τις τοποθετεί σε διάφορα μέρη του σώματος, Έτσι δημιουργούνται οι αρρώστιες. Ρωτήστε όσους γιατρούς και διαιτολόγους έχετε τη δυνατότητα να ρωτήσετε και θα σας απαντήσουν. Εάν, λοιπόν, τις παραπάνω τοξίνες ο οργανισμός τοποθετήσει στις αρθρώσεις, έχουμε αρθριτικά, εάν στα νεύρα, έχουμε νευρολογικές παθήσεις, εάν στο δέρμα, δερματολογικές παθήσεις, εάν τις τοποθετήσει στο λάρυγγα, λαρυγγίτιδα, εάν στα ιγμόρεια, πάσχουμε από ιγμορίτιδα, εάν στο εσωτερικό των αρτηριών, παθαίνουμε αρτηριοσκλήρυνση, που συνέ­πεια έχει το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό επεισόδιο, εάν στα οπτικά νεύρα, παθαίνουμε μυω­πία ή πρεσβυωπία, εάν τοποθετήσει ο οργανισμός μας τις περιττές τοξίνες στον εγκέφαλο, δημιουργούνται εγκεφαλικές αρρώστιες. Εάν τώρα η ποσότητα των τοξινών που παίρνουμε είναι σε πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα και συνέχεια, ο οργανισμός, για να γλιτώσει, μαζεύει τις παραπανήσιες τοξίνες σε ένα μέρος του σώματος και τότε δημιουργείται ο καρκίνος. Όπου λοιπόν υπάρχουν λίγες τοξίνες, και επομένως καθαρό αίμα, αφού, όπως είπαμε, μέσω του αίματος διοχετεύονται σε όλο το σώμα εκεί υπάρχει και υγεία, και όπου υπάρχουν τοξίνες πολλές και ακάθαρτο αίμα εξαιτίας των τοξινών, υπάρχει εκεί αρρώστια. Η υγεία λοιπόν εξαρτιέται από τον τρόπο της διατροφής μας. Και όπως είπε ο Σιμωνίδης ο Κείος, «ὑγιαίνειν ἄριστον ἀνδρί θνητῶ», που σημάνει πως το πιο μεγάλο αγαθό για τον άνθρωπο είναι η υγεία.

Εύλογη είναι η απορία «τι πρέπει να κάνουμε». Ούτε λίγα, ούτε πολλά. Πρώτο, να παίρνουμε την αναγκαία ποσότητα τροφής και μόνο, επειδή πολύ απλά όσο πιο πολύ τρώμε, τόσο πιο πολύ συντομεύουμε τη ζωή μας. Ο οργανισμός, όσο περισσότερο τρώμε, τόσο περισσότερη δύναμη ξοδεύει για να χωνέψει τις τροφές, για να αποβάλει τις περιττές άχρηστες τροφές και για να στείλει τα όσα πήρε από τις Τροφές εκεί που πρέπει. Εάν είναι πολλές οι τροφές που εισάγονται στον οργανισμό και ιδιαιτέρως τα λίπη, η χολή του συκωτιού αδυνατεί να τα διαλύσει και τότε δημιουργείται το πάχος, η χολοκυστίτιδα και η χολολιθίαση. Εάν είναι, εξαιτίας των πολλών τροφών, η ποσότητα της ζάχαρης περισσότερη από αυτήν που μπορεί ο οργανισμός να καταναλώσει, η ινσουλίνη του παγκρέατος αδυνατεί να τη διαλύσει και δημιουργείται ο διαβήτης. Έτσι, εάν τρώμε μόνο τις απαραίτητες τροφές, ο οργανισμός εξουδετερώνει τις τοξίνες των τροφών, διαλύει τα σάκχαρα και έχουμε υγεία και μακροζωία. Επίσης διασφαλίζεται και ένα όμορφο σώμα, που έχει το σωστό βάρος. Το «μέτρον άριστον» έχει λοιπόν απόλυτη ισχύ στο θέμα της διατροφής. Κοντολογίς πρέπει να γίνει βίωμα η εγκράτεια στο θέμα του φαγητού και να υπάρχει πολλή προσοχή στη διατροφή. Π.χ. η Εκκλησία, όταν θέσπισε τις νηστείες, ήξερε πολύ καλά τι έκανε, επειδή οι άνθρωποί της, που έκαναν αυτό στις Οικουμενικές Συνόδους, ήταν αξιόλογοι και επίσης ήξεραν τις βλαβερές συνέπειες της αδιάκοπης κρεοφαγίας, επειδή πολλοί από αυτούς ήταν ιατρικά μορφωμένοι. Εκτός από τις άλλες ωφέλειες της νηστείας, αποτοξινώνεται ο οργανισμός, με άμεση συνέπεια την αποφυγή ασθενειών.

Ένα άλλο θέμα σχετικά με τις τροφές είναι το πώς πρέπει να τις τρώμε. Πάρτε ένα οποιοδήποτε τρόφιμο που μπορείτε να καταναλώσετε ωμό, όπως είναι από την φύση του και βράστε το, (π.χ. μια πιπεριά). Βάλτε τη βρασμένη πιπεριά και μιαν ωμή σε δύο διαφορετικά πιάτα, όπου θέλετε, και παρακολουθήστε ποια από τις δύο θα χαλάσει πρώτη. Η βρασμένη θα χαλάσει πρώτη, επειδή πολύ απλά με το βράσιμο νεκρώθηκε ένα μεγάλο μέρος της. Κι ακόμη χάθηκε μεγάλο μέρος της θρεπτικής της αξίας, επειδή, όταν ήταν ωμή, οι ζωτικές της ουσίες, όπως οι πρωτεΐνες, οι υδατάνθρακες, οι βιταμίνες και τα μεταλλικά άλατα ήταν στη σωστή αναλογία, ενώ, μετά το βράσιμο, πολλά από αυτά καταστράφηκαν. Γι' αυτό, οποιοδήποτε τρόφιμο χαλάει πιο γρήγορα, όταν είναι βρασμένο. Η κατανάλωση λοιπόν για ένα διάστημα τροφίμων που μπορούν να καταναλωθούν ωμά και μόνον τέτοιων είναι βέβαιο πως θα ωφελήσει όποιον το κάνει πάρα πολύ. Η ωμοφαγία συστήνεται και στην Αγία Γραφή, στο σημείο, Γένεσις κεφ. Α' 29-30, καθώς και από τον Πλάτωνα, που έλεγε «να τρέφεστε αν μπορείτε μόνο με ελιές, βολβούς, λαχανικά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Αν το κάνετε αυτό, θα ζείτε με ειρήνη και υγεία και θα γεράσετε». Οι ωμές τροφές χωνεύονται πολύ πιο σωστά και πιο εύκολα από τον οργανισμό, με άμεση συνέπεια να καταπονείται λιγότερο. Αυτό επειδή οι φυτικές ίνες εξαφανίζουν τη δυσκοιλιότητα, καταπολεμούν τη χοληστερίνη και βοηθούν την πέψη, αποβάλλοντας πιο γρήγορα από το πεπτικό σύστημα τα βλαβερά απόβλητα. Η ωμοφαγία μπορεί να θεραπεύσει πολλές αρρώστιες, φτάνει τα τρόφιμα να μην έχουν χημικά λιπάσματα. Αν αναρωτιέστε πού υπάρχουν τέτοια σήμερα, πάρτε μιαν απάντηση από τους Μοναχούς του Αγ. Όρους, που όμως έχει δύο σκέλη: ή δημιουργείτε προσωπικό κήπο, ή τα προμηθεύεστε από καταστήματα που έχουν τρόφιμα βιολογικής καλλιέργειας.

Ας δούμε τώρα ποιες τροφές βλάπτουν και ποιες ωφελούν, σε τι και γιατί. Η πιο βλαβερή τροφή σήμερα είναι τα κρέατα. Ο πρώτος λόγος για τον οποίον βλάπτει το κρέας είναι πως περιέχει ορμόνες, που, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι καρκινογόνες. Επιπρόσθετα, επειδή το κρέας δεν περιέχει ίνες, (όπως τα λαχανικά), προκαλεί δυσκοιλιότητα, που συνεπάγεται αρρώστιες. Τα λιπίδια του κρέατος εναποτίθενται στο εσωτερικό των αρτηριών, με αποτέλεσμα να τις στενεύουν και να δυσκολεύ­εται η κυκλοφορία του αίματος. Άμεση συνέπεια από τα παραπάνω είναι να σκληραίνουν οι αρτηρίες, να προκύπτει αρτηριοσκλήρωση δηλαδή, με τα γνωστά επακόλουθα, που είναι η αύξηση της πίεσης, τα εμφράγματα της καρδιάς και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Και αύξηση της χοληστερίνης. Όλα τα παραπάνω διαπιστώθηκαν σε πολλά ιατρικά συνέδρια. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει μέτρο στην κατανάλωση του κρέατος, (μία με δυο φορές την εβδομάδα είναι υπεραρκετές και χωρίς λίπος).

Μια άλλη συνηθισμένη τροφή επικίνδυνη είναι η ζάχαρη. Με τις επεξεργασίες που έχει υποστεί έχει καταντήσει περίπου δηλητήριο, επειδή δεν τις έχουν μείνει βιταμίνες και μεταλλικά άλατα. Εκτός από το ότι είναι η κυρίως υπεύθυνη για την αύξηση του ζαχάρου στον οργανισμό, είναι και μία από τις κύριες αιτίες της δημιουργίας τον διαβήτη. Ευθύνεται και για την αρτηριοσκλήρωση και τα εμφράγματα. Είναι τόσο επικίνδυνη, που ακόμη και τα μικρόβια την αποφεύγουν. Γι' αυτό δεν χαλάει ποτέ η ίδια η ζάχαρη, αλλά και τα γλυκά του κουταλιού, μα και οι κονσέρβες αργούν να χαλάσουν, αφού περιέχουν ζάχαρη. Ένας άρρωστος επιδεινώνει τις ασθένειες του τρώγοντας ό,τι περιέχει ζάχαρη. Ο οργανισμός μπορεί να καταναλώνει μόλις και με τη βία 15 γραμμάρια την ημέρα, δηλ. ένα κουταλάκι του γλυκού. Όση παραπανήσια ζάχαρη καταναλώνεται από τον οργανισμό δεν μπορεί να αφομοιωθεί, με άμεση συνέπεια τα προαναφερμένα. Αντί για την άσπρη ζάχαρη μπορεί να χρησιμοποιείται αφιλτράριστο μέλι, ή, στη χειρότερη περίπτωση, μαύρη ζάχαρη.

Ένας ακόμη εχθρός της υγείας μας είναι το αλάτι. Φλογίζει το συκώτι, τα νεφρά, το δέρμα, ερεθίζει το έκζεμα και βλάπτει το στομάχι και την όραση. Δημιουργεί νευρικές ασθένειες και ανεβάζει την πίεση. Όλα αυτά φυσικά συμβαίνουν, όταν το καταναλώνουμε υπέρμετρα. Η υπέρμετρη κατανάλωση του αλατιού επιφέρει και την παχυσαρκία, λόγω του ότι ένα γραμμάριο αλάτι συγκρατεί 30 γραμμάρια νερό. Δεν είναι καθόλου περίεργο πως στους ασθενείς προσφέρεται ανάλατο φαγητό, ούτε το ότι εάν το ρίξουμε πάνω σε μια πληγή, την επιδεινώνουμε. Λίγο αλάτι λοιπόν, γιατί το λίγο το έχει ανάγκη ο οργανισμός. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι και οι ίδιες οι τροφές περιέχουν από την φύση τους αλάτι. Πολύ αλάτι από τη φύση τους περιέχουν το σέλινο, το κρεμμύδι και ο μαϊντανός.

Το άσπρο ψωμί είναι μία άλλη συνηθισμένη τροφή που βλάπτει τον οργανισμό μας. Αυτό συμβαίνει επειδή τα βελτιωτικά που προσθέτονται σήμερα, για να γίνει ογκώδες το ψωμί και αφράτο, είναι επικίνδυνα, κάτι που ακόμη και οι περισσότεροι αρτοποιοί δεν ξέρουν. Δεν ήταν ανόητοι οι παλιοί, που έκαναν μόνοι τους το ψωμί με προζύμι και το έψηναν στον φούρνο, χωρίς φυσικά να προσθέτουν βελτιωτικά και μαγιές. Από το άσπρο ψωμί λείπει το πίτυρο, που περιέχει ίνες και εξαφανίζει τη δυσκοιλιότητα, τη μητέρα των ασθενειών. Ψωμί λοιπόν μόνο πιτυρούχο και χωρίς βελτιωτικά και μαγιές.

Το ρύζι χωρίς φλούδα επίσης δεν είναι υγιεινό. Του λείπει η άπεπτη φλούδα, που είναι πλούσια σε βιταμίνες, επειδή το στιλβώνουν για να γυαλίσει και το αποστειρώνουν με χημικά φάρμακα, για να μην προσβάλλεται από τα έντομα. Ωφέλιμο είναι το μαύρο ρύζι, δηλαδή το κάργκον, που έχει τη φλούδα του.

Όσο για τα ελαιόλαδα, τα σπορέλαια και τα βούτυρα, το μόνο που δεν είναι επιζήμιο για τον οργανισμό μας από όλα αυτά είναι το άθερμο ή ψυχρής τήξεως έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν περιέχει καμία πρόσθετη χημική ουσία. Όσο αφορά την μαύρη προπαγάνδα εναντίον τον αγνού ελαιόλαδου, πως είναι βαρύ, πως παχαίνει σε σχέση με τα σπορέλαια, η απάντηση είναι μόνο η αλήθεια:

1.            Και το αγνό ελαιόλαδο και τα σπορέλαια έχουν τις ίδιες θερμίδες και παχαίνουν το ίδιο.

2.            Το αγνό ελαιόλαδο είναι αφομοιώσιμο από τον οργανισμό σχεδόν ολοκληρωτικά, ενώ τα σπορέλαια είναι σχεδόν άχρηστες τροφές μπροστά του.

3.            Αν τώρα μιλήσουμε για βούτυρα, εκεί μιλάμε για δυναμίτες λιπαρότητας. Το κυριότερο όμως είναι πως το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο παρέχει στον οργανισμό σαφώς υψηλότερης θρεπτικής αξίας λιπαρά οξέα, κυρίως μονοακόρεστα, λόγω παρουσίας αντιοξειδωτικών, όπως η βιταμίνη Ε. Αν μπορείτε να πίνετε κάθε πρωί με άδειο στομάχι ένα «σφηνάκι» έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, αυτό θα γίνεται μια ασπίδα στα τοιχώματα του στομαχιού, και τότε τίποτε δεν θα μπορεί να το βλάψει. Ακόμη και πληγές του στομαχιού ανεπαίσθητες τις επουλώνει.

Μία μεγάλη πραγματικά απειλή για τον οργανισμό είναι τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, και επειδή αυτό είναι γνωστό, δεν θα αναλυθεί εδώ.

Μία επίσης μεγάλη απειλή, που θα αναλύσουμε για λίγο, είναι το χλώριο και το φθόριο, που περιέχει το νερό της βρύσης μας. Εί­ναι απειλή, επειδή σακατεύει τα κόκκαλα, αφού πολύ απλά ο οργανισμός δεν μπορεί από τη φύση του να τα αφομοιώσει. Μία λύση είναι να βράζουμε το νερό αυτό και να ρίχνουμε λίγες σταγόνες λεμόνι, ή να αγοράζουμε εμφιαλωμένα και άλλη μία λύση είναι τα φίλτρα. Ένα κομμάτι βαμβάκι σε ένα τούλι στο στόμιο της βρύσης με το νερό να τρέχει θα δείξει ην αλήθεια...:

·                     Θα δείτε μετά από δύο μέρες πως θα αλλάξει το χρώμα του βαμβακιού, εξαιτίας του χλωρίου και του φθορίου, και

·                     Θα δείτε τι άλλο θα πίνατε.

Ως εδώ είδαμε τι πρέπει να μην τρώμε και τι πρέπει να περιορίσουμε δραστικά. Ανακεφαλαιώ­νοντας θα δούμε τι πρέπει να τρώμε από αυτά που είπαμε, για να κάνουμε μία σύνδεση με τη συνέχεια, που είναι τα όσα πρέπει να τρώμε άφοβα.

·                     Πρέπει να τρώμε κρέας λίγο, χωρίς λίπη, μία ή δύο φορές, την εβδομάδα το πολύ, όταν δεν υπάρχει νηστεία, επειδή περιέχει τη νιασίνη σε τέτοιο βαθμό, όσο κανένα άλλο τρόφιμο. Η νιασίνη είναι μία υπερχρήσιμη βιταμίνη για τον οργανισμό.

·                     Μέλι για γλυκαντική ουσία, ή, στη χειρότερη περίπτωση, μαύρη ζάχαρη, που είναι πολύ καλά για τον οργανισμό, ιδιαίτερα το μέλι, εάν καταναλώνονται με μέτρο.

·                     Αλάτι λίγο, επειδή είναι αναγκαίο.

·                     Πιτυρούχο ψωμί με προζύμι απαραίτητα, για να έχει σταθερές βάσεις το οικοδόμημα που λέγεται οργανισμός.

·                     Ρύζι μαύρο με φλούδα ακατέργαστο.

·                     Άθερμο ή ψυχρής τήξης έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.

Τα παραπάνω ως τώρα είδαμε πως ωφελούν με την σε άτοπο απαγωγή, όταν εξετάζαμε ποια τρόφιμα και γιατί πρέπει να αποφεύγουμε.

Ας δούμε τώρα ποια τρόφιμα μπορούμε να καταναλώνουμε άφοβα, προσέχοντας πάντα να μη φτάνουμε στην υπερβολή:

·                     Τρόφιμα ακίνδυνα και υψηλής βιολογικής αξίας είναι όλα τα λαχανικά, όπως φασολάκια, αγκινάρες, μαρούλια, λάχανα, ντομάτες, κολοκύθια, πιπεριές, μελιτζάνες, σπανάκια, κουνουπίδι, αντίδια, καρότα και ό,τι άλλο ανήκει στην κατηγορία των τροφίμων που αναφέρθηκαν.

·                     Πολύ υψηλής βιολογικής αξίας τροφές είναι τα όσπρια, επειδή μαζί με τα λαχανικά που προαναφέρθηκαν δεν ζορίζουνιδιαίτερα τον οργανισμό στην πέψη λόγω των φυτικών ινών που περιέχουν, και αφομοιώνονται σχεδόν ολοκληρωτικά από τον οργανισμό, αλλά το κυριότερο παρέχουν προστασία κατά του καρκίνου στο γαστρεντερικό και στο αναπνευστικό σύστημα.

·                     Ίδιας ποιότητας τροφές είναι οι πατάτες ψητές ή βραστές, το ασπράδι του αβγού, το άπαχο γάλα, όλα τα χόρτα που τρώγονται, τα μανιτάρια, τα δημητριακά ιδιαίτερα όταν καταναλώνονται με τη μορφή σπόρων βρασμένων, οι ξηροί καρποί άψητοι και φυσικά όλα τα φρούτα που είναι υπερχρήσιμα, επειδή περιέχουν πάρα πολλές φυτικές ίνες και βιταμίνες.

·                     Σημαντικότατη θέση σε μία διατροφή, που θέλετε να λέγεται υγιεινή, πρέπει να έχουν όσα παρέχει η θάλασσα και μπορεί να καταναλωθούν. Πρώτη θέση φυσικά έχουν τα ψάρια βραστά ή ψητά, ακολουθούν τα μαλάκια και τέλος τα όστρακα, τα οποία ναι μεν είναι καλά, αλλά θέλουν ιδιαίτερη προσοχή. Τίποτε από όλα αυτά δεν έχει ιδιαίτερη αξία, εάν τηγανιστεί, επειδή το ελαιόλαδο μετατρέπεται από sis σε trans και σχεδόν καταστρέφει ό,τι πολύτιμο μπορούν να δώσουν.

·                     Αφήσαμε για το τέλος τα ζυμαρικά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα ζυμαρικά που κατα­ναλώνουμε ναι μεν δεν είναι κακά σαν διατροφή, αλλά δεν είναι και κάτι το θεαματικά θετικό. Τα βιολογικής καλλιέργειας ζυμαρικά και τα φρέσκα ζυμαρικά είναι κατά πολύ πιο αξιόλογα σαν τροφές. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως τυριά και γιαούρτια είναι ωφέλιμες τροφές,δυστυχούς όμως περιέχουν πολλά λιπαρά. Ας επιλέγουμε όσα έχουν λιγότερα λιπαρά, όπως το ανθότυρο, η μυζήθρα και όσα αναγράφουν πως έχουν λίγα λιπαρά. Εάν δεν βρείτε γαλακτοκομικά από ζώα ελεύθερης βοσκής, αξίζουν ακόμη και εάν έχουν λίγα λιπαρά παραπάνω.

Ας δούμε τώρα ποιες τροφές είναι κατάλληλες για την θεραπεία των ασθενειών και ποιών. Δηλαδή, με την κατανάλωσή τους, έστω και υπέρμετρα, κάποια τρόφιμα μας βοηθούν ιδιαίτερα σε κάποιες αρρώστιες χωρίς φυσικά να παραμεληθεί η ιατρική βοήθεια:

Παχυσαρκία:                 Λεμόνι, σταφύλι.

Αιμορροΐδες:                 Κάστανα, βατόμουρα, κρεμμύδι.

Ακμή:                           Μαρούλι, μαϊντανός, τσουκνίδα, ντομάτα.

Αλκοολισμός:                Γκρέιπφρουτ, πορτοκάλι, πιπεριά, μαϊντανός.

Αμυγδαλές:                   Λεμόνι, σκόρδο, μέλι.

Αναιμία:                        Καρότο, λάχανο λεμόνι, μαρούλι, μαϊντανός, ξερά δαμάσκηνα, τσουκνίδα, κρεμμύδι.

Αρθριτικά:                    Μαρούλι, ντομάτα, πράσο, καρότο, σκόρδο, πατάτες, σταφίδες, τσουκνίδα, λεμόνι, μέλι, λαχανόζουμο, πορτοκάλι.

Αρτηριοσκλήρωση:       Κρεμμύδι, πράσο, σκόρδο, αγκινάρα, πορτοκάλι.

Άσθμα:                         Κρεμμύδι, λάχανο, μαϊντανός, σκόρδο.

Αϋπνία:                        Μαρούλι, κρεμμύδι, μήλο.

Βαρυστομαχιά:              Λεμόνι.

Βήχας:                          Κρεμμύδι, σέλινο, πράσο, λεμόνι, μέλι, σκόρδο.

Βραχνάδα:                     Κρεμμύδι, σέλινο.

Βρογχίτιδα:                   Λάχανο, μαρούλι, κρεμμύδι, πράσο, μέλι, σκόρδο.

Βρογχοκήλη:                 Ραδίκια, παντζάρι, καρότα, φασολάκια, κάρδαμο.

Γρίπη:                          Λαχανόζουμο, πορτοκάλι.

Δερματικές παθήσεις:   Λάχανο, κρεμμύδι, σταφύλι, σταφίδες.

Διαβήτης:                     Καρότο, σέλινο, φασόλια, βατόμουρα, ροδάκινα, ελιές ανάλατες, κρεμμύδι, λάχανο, ρεπάνι, λεμόνι, μέλι, σκόρδο, πορτοκάλι.

Διάρροια:                      Κυδώνι, μαϊντανός, λάχανο, κουνουπίδι, αγκινάρα, σύκα.

Δυσκοιλιότητα:             Χυμός ντομάτας, σταφίδες, λάχανο, μήλο, σύκα, δαμάσκηνα, μαρούλι, πιτυρούχο ψωμί, κάστανα, αχλάδια, βερίκοκα, αγνό ελαιόλαδο, κρεμμύδι, μέλι.

Έκζεμα:                        Σταφίδες, πορτοκάλια, κρεμμύδι, καρότο, κρεμμύδια.

Έλκος στομάχου:          Πατάτα, μέλι, καρότο, γλυκοκολοκύθα, αγνό ελαιόλαδο, λεμόνι, λάχανο.

Κάλοι:                           Τους αλείφουμε με χυμό από πράσο ή σκόρδο ή λεμόνι.

Καρδιακή ανεπάρκεια:   Μαρούλι, σπαράγγια.

Κεφαλόπονος:                  Κρεμμύδι, σέλινο, λεμόνι, λάχανο.

Κοιλόπονος:                  Πατάτα, λεμόνι, ρίγανη.

Κυστίτιδα:                    Ρεπάνι, μαϊντανός, παντζάρια, πράσα.

Λαρυγγίτιδα:                 Σκόρδο, κρεμμύδι, πράσα.

Λιποθυμία:                   Λεμόνι.

Νευρικές παθήσεις:      Ροδάκινα, σέλινο, παντζάρι.

Μείωση όρασης:            Καρότο, μαϊντανός, μαρούλι, ηλιόσποροι.

Παθήσεις νεφρών:        Σκόρδο, μαρούλι, ντομάτα, καρότο, ραδίκια, μήλα, πεπονόσπορος, μαϊντανός, κουνουπίδι, ροδάκινα, σέλινο, παντζάρι, λεμόνι, κρεμμύδι, πορτοκάλι.

Παθήσεις του συκωτιού: Αγκινάρες, μαρούλι, ρεπάνι, κρεμμύδι, πράσα, λάχανο, δαμάσκηνα, μαϊντανός, παντζάρι, γκρέιπφρουτ, κουνουπίδι, καρότο, μήλα, λεμόνι, μέλι.

Παθήσεις της χολής:      Ραπανάκια, μαϊντανός, παντζάρι, κουνουπίδι, μήλα.

Ρευματισμοί:                Ντομάτα, γκρέιπφρουτ. σέλινο, σπαράγγια, κρεμμύδι.

Στηθάγχη:                    Λεμόνι, λαχανόζουμο.

Σκουλήκια στα έντερα: Γλυκοκολοκύθα, σκόρδο, κρεμμύδι.

Συνάχι:                         Μέλι, σύκα, λεμόνι, κρεμμύδι.

Υπέρταση:                    Σέλινο, τσουκνίδα, ανάλατη ελιά, μαϊντανός, ροδάκινο, σκόρδο, κουνουπίδι, καρότο, κρεμμύδι.

Φαρυγγίτιδα:                Γαργάρα με χυμό πράσου ή σκόρδου.

Χολολιθίαση:                Μέλι, σκόρδο.

Χοληστερίνη:                Λεμόνι, αγκινάρα.

Ψυχικές παθήσεις:        Μέλι.

Πριν προχωρήσουμε στο κεφάλαιο βότανα ας δούμε ποιοι είναι κακοί συνδυασμοί τροφών και γιατί.

·                     Κακό συνδυασμό έχουμε όταν τρώμε πρωτεϊνούχες τροφές (λευκώματα) μαζί με αμυλούχες. Τα κρέατα δηλαδή δεν συνδυάζονται με τροφές αμυλούχες, όπως με ψωμί ή μακαρόνια ή πατάτες ή όσπρια.

·                     Τα κρέατα συνδυάζονται μόνο με χορταρικά, όπως και οι αμυλούχες τροφές, και αυτό συμβαίνει επειδή οι αμυλούχες τροφές χωνεύονται πιο γρήγορα από τις πρωτεϊνούχες. Αν φάμε δηλαδή πατάτες με κρέας, οι πατάτες θα χωνευτούν σετρεις ώρες, ενώ το κρέας σε έξι ώρες. Οι χωνεμένες πατάτες θα παραμείνουν στο στομάχι άλλες τρεις ώρες, ώσπου να χωνευτεί το κρέας. Στο διάστημα αυτό της αναμονής, οι διάφοροι μικροοργανισμοί θα δημιουργήσουν ζυμώσεις, ξινίλες και αέρια. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια και να είμαστε κακοδιάθετοι και να επιβαρύνουμε το στομάχι και τα υπόλοιπα όργανα.

·                     Για να μην μπερδευόμαστε, λοιπόν, πρέπει να τρώμε ένα είδος λευκώματος με χορταρικά, ή ένα είδος αμύλου με χορταρικά. Δεν βοηθάμε το στομάχι εάν τρώμε κρέας που έχει πρωτεΐνες μαζί με μακαρόνια που έχουν άμυλο, ούτε κρέας που έχει πρωτεΐνες με τυρί που έχει και αυτό πρωτεΐνες, ή ψωμί που έχει άμυλο με ρύζι που έχει και αυτό επίσης άμυλο.

·                     Τα βραστά φαγητά πρέπει να συνοδεύονται με βραστά χόρτα σαν σαλάτα και όχι με ωμές σαλάτες, επειδή η ωμή σαλάτα χωνεύεται πιο γρήγορα από κάθε βραστή. Τα ωμά φαγητά πηγαίνουν μόνο με ωμές σαλάτες.

·                     Πρέπει να μας γίνει βίωμα πως το ανακάτεμα πολλών τροφών δυσκολεύει την πέψη.

·                     Τα φρούτα καλό είναι να τρώγονται μόνα τους το πρωί ή το βράδυ. Καλό είναι να συνδυάζονται με γιαούρτι, με ωμές σαλάτες και ξηρούς καρπούς.

·                     Στα ενδιάμεσα των γευμάτων δεν πρέπει να παίρνουμε τίποτε, ούτε καν νερό, αν είναι δυνατό, επειδή έτσι δυσκολεύουμε την πέψη. Καλό είναι να πίνουμε νερό λίγο πριν το φαγητό, για να μην μπορούμε να φάμε πολύ. Επίσης, καλό είναι το ένα γεύμα να απέχει από το προηγούμενο τουλάχιστον έξι ώρες. Το ξαναζέσταμα ενός φαγητού αποτελεί έγκλημα για την υγεία, επειδή έτσικαταστρέφουμε τις βιταμίνες που είχαν απομείνει στο φαγητό και αναπτύσσονται μικρόβια.

Η Φύση είναι ένα τεράστιο φαρμακείο. Μην ξεχνάμε πως ο Διοσκουρίδης, ο πατέρας της φαρμακολογίας, παρασκεύαζε όλα τα φάρμακα από φυτά ή βότανα, με θαυμαστά αποτελέσματα. Το ίδιο έκαναν και όλοι οι γιατροί της αρχαίας Ελλάδας, αλλά και όλου του κόσμου ως πριν 100 περίπου χρόνια. Σήμερα, πολλά συνέδρια οργανώνονται με γιατρούς, βοτανολόγους, διαιτολόγους, στα οποία οι επιστήμονες αυτοί ανακαλύπτουν ξανά το φαρμακείο της φύσης. Πολλοί μάλιστα γιατροί προτείνουν τη χρήση βοτάνων αντί για τα χάπια. Άλλωστε, τα βιομηχανικά φάρμακα έχουν βάση κάποιο συστατικό που προέρχεται από τα φυτά.

Εδώ υπάρχει ένας κατάλογος από φυτά και βότανα που δόθηκε από Αγιορείτες γέροντες, (από ταπεινοφροσύνη δεν θέλησαν να κοινοποιηθούν τα ονόματά τους). Λένε πως η γνώση τους στο Άγιο Όρος οφείλεται στα δερμάτινα βιβλία πολλών αιώνων με τις συνταγές των αρχαίων Ελλήνων γιατρών, που φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού. Τις χρησιμοποιούν λένε ως και σήμερα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Λένε πως αν πάρεις ένα φάρμακο από αυτά σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί και να πεθάνεις. Λένε πως τα φάρμακα, εκτός από τα άλλα χαρακτηριστικά τους, αδυνατίζουν τη φυσική άμυνα του οργανισμού. Λένε πως ο οργανισμός μπορεί να καταπολεμήσει μιαν αρρώστια μόνος του κι αν δεν τον αφήσουμε να το κάνει, παύει η αμυντική του ικανότητα. Λένε πως από τα βότανα πρέπει να πίνουμε 2, το πολύ 3 φλιτζάνια την ημέρα και πως από τα πολλά βότανα που μας βοηθούν σε κάποιαν αρρώστια καλό είναι να χρησιμοποιούμε ένα. Και λένε πως δεν πρέπει να ανακατεύουμε πολλά φυτά μαζί, επειδή κουράζεται να τα αφομοιώνει ο οργανισμός.

Άγχος:                          Φασκόμηλο, φλούδες μήλων, γαρύφαλλο.

Αδυναμία οργανισμού: Τρυφερά φύλλα τσουκνίδας, δεντρολίβανο.

Αδυνάτισμα:                 Χαμομήλι, Λουΐζα, πικραλίδα.

Αέρια εντέρων:             Μάραθος, βασιλικός, δεντρολίβανο, μαντζουράνα.

Αμνησία:                      Βασιλικός, μαντζουράνα, δεντρολίβανο.

Αρθριτικά:                    Σπόροι σέλινου ή σελινόριζα, φύλλα αγκινάρας.

Αρτηριοσκλήρυνση:      Φύλλα αγκινάρας, πικραλίδες, κάρδαμο.

Άσθμα:                         Τσουκνίδα, μέντα, δεντρολίβανο.

Αϋπνία:                        Φλαμούρι, θυμάρι, θαλασσόχορτο.

Βήχας:                          Μέντα, ευκάλυπτος, θυμάρι, λαχανόζουμο.

Διαβήτης:                     Μαντζουράνα, φύλλα καρυδιάς, ευκάλυπτος, φλαμούρι.

Διάρροια:                      Λουΐζα, θυμάρι, άνθη ροδιάς.

Διουρητικά:                  Λουΐζα, χαμομήλι, γλυκάνισο, κύμινο, βασιλικός.

Δυσκοιλιότητα:             Φασκόμηλο.

Δυσπεψία:                    Δενδρολίβανο, ευκάλυπτος, χαμομήλι, θυμάρι.

Έλκος:                          Δυόσμος, μολόχα, χαμομήλι.

Ζάχαρο:                        Ρίζες σέλινου, φύλλα μαύρης μουριάς, μαντζουράνα.

Ιλαρά:                          Μάραθο, σέλινο, άνηθος.

Ισχιαλγία:                     Μέντα, φλαμούρι.

Καρδιάς τονωτικά:        Δεντρολίβανο, κύμινο, μελισσόχορτο.

Κολικοί:                        Δυόσμο, γλυκάνισο, σέλινο, άνηθος.

Κρυολόγημα:                Χαμομήλι, φασκόμηλο, βασιλικός, μέντα, φλαμούρι.

Κυκλοφορικό:               Κάρδαμο, αγριοφράουλες, θυμάρι, πικραλίδες.

Νεφρά:                         Λουΐζα, φύλλα αχλαδιάς, αψιθιά, φύλλα αγκινάρας.

Πίεση:                          Φύλλα αγκινάρας, μελισσόχορτο, φασκόμηλο.

Κεφαλόπονος:              Μέντα, θυμάρι, δεντρολίβανο, χαμομήλι, μελισσόχορτο.

Πυρετός:                      Φασκόμηλο, βασιλικός.

Ρευματισμοί:                Τσουκνίδα, φλαμούρι, δυόσμος, δεντρολίβανο.

Στομάχι:                       Χαμομήλι, βασιλικός, φασκόμηλο, δεντρολίβανο.

Παράσιτα εντέρων:       Φλούδες ροδιού.

Τυμπανισμός κοιλιάς:   Γλυκάνισο, χαμομήλι, κόλιαντρος, κουρκουμάς.

Υπόταση:                      Μάραθος.        

Φλεβίτιδα:                    Πικραλίδα, ραδίκια.

Χολή:                           Μέντα, μαϊντανός, πικραλίδα.

Χοληστερίνη:                Φύλλα αγκινάρας.

Ό,τι καταγράφτηκε είναι συμβουλευτικό και όχι η μόνη λύση. Εκείνο που σίγουρα πρέπει να γίνεται πάντα είναι, όταν αρρωσταίνουμε, να επισκεπτόμαστε το γιατρό. Εάν μας προτείνει τη χρήση βοτάνων, ακόμη καλύτερα.

Επιλογή: Κούλα Β.